Eerste aanraking met Afrika, Tanzania
Door: L. bout
Blijf op de hoogte en volg Liza
24 September 2014 | Tanzania, Nyangao
Na anderhalve week van huis weg te zijn, moet ik er ook aan geloven. Hierbij publiceer ik mijn eerste blog, zodat mensen die het leuk vinden mijn ervaringen met Afrika kunnen volgen. Al ben ik niet echt een verteller of schrijver, ik ga me er aan wagen. Vorige week zondag zijn Demi en Ik vertrokken vanaf Schiphol Amsterdam om 3 maanden stage te gaan lopen in Tanzania. Het afscheid verliep bijna volgens plan want ik had iedereen verboden te huilen. Maar helaas kon Merel (zus) het niet drooghouden. Het voelde heel apart om weg te lopen en totaal niet alsof ik dan pas weer over 4 maanden terug zou zijn. De vliegreis was voor mij eigenlijk heerlijk want had de nacht daarvoor heel weinig geslapen. Dus flink bijgetankt in de 3 vliegreizen, en dan kom je op een heel klein vliegveldje aan in Mtwara. Hier stond Muk (onze oud docent) ons op te wachten om aan de meest prachtige plek aan zee te gaan ontbijten. In Mtwara zijn we in totaal 7 dagen verbleven, het is een dorp dat net volop in ontwikkeling is. Vangwegen een gasbel die onder het dorp gevonden is, zo zijn er dus sinds een aantal maanden asfalt wegen aangelegd en trekken er steeds meer chinezen naar toe. De geur van Afrika is fantastisch het ruikt overal lekker, of een beetje branderig. De natuur is prachtig veel groen en de aarde is van echt zo’n rode kleur. Ook was de zee heerlijk om in te verblijven zo verschrikkelijk mooi blauw en het water zo lekker. Je kon zee-egels, krabben, zeesterren en andere levende schelpen zien liggen en bewegen. Er zijn wel al meteen een aantal opvallende dingen aan Afrika, alles duurt lang en je moet er veel geduld voor hebben. Mensen lopen een stuk rustiger, iedereen groet elkaar en maakt een praatje. Tegen de taal barrière lopen Demi (mijn reis en studie genoot) en ik het meeste aan. Weinig mensen spreken goed Engels of verstaan Engels. Het eten de eerste week was verschillend, ik heb heerlijke vis en gambaas gegeten in wat duurdere zaakjes. Maar ook heeft onze begeleider ons meegenomen naar Hemo2 een lokaal eettentje met lokaal eten. De eerste keer was heel erg wennen, Afrikanen leven op rijst, kip en een soort groente. Ogali eten ze het allerliefst en dat is een soort meelbal, daar smaakt het ook na. Bruine bonen en een soort van spinazie word ook gegeten. Wanneer je zelf op pad gaat naar de markt of een winkel, kijkt iedereen je aan want je bent een mzungu (blanke) sommige groeten je en de meeste kijken een beetje bang. In het weekeind voordat we naar Nyangao (het dorpje waar ons ziekenhuis ligt) zijn gegaan, hebben we een taal en cultuur cursus gehad. Muk en een Afrikaanse vriend van haar hebben ons leren groeten in het Swahili en de meest voorkomende worden bijgebracht. Daarna speelde we een rollenspel om het hiërarchie verschil door te laten dringen. Dit kwam aardig aan, en was voor een dag meer dan genoeg informatie. Ook hebben we een echt Afrikaans museum bezorgt (ieniminie tropenmuseum) en zijn we langs een gift shop gegaan waar ze van ebben hout allerlei Afrikaanse souvenirs maken. Toen we met Muk de markt overliepen kwam er ook weer een echt Afrikaans gevoel naar boven. Overal kleine kraampjes met vis, groente, fruit of spullen die mensen aan het verkopen waren. Voor de eerste week Afrika hebben we een heerlijke week gehad, waar we stiekem echt nog een beetje vakantie konden vieren. Maar ons natuurlijk ook goed voorbereid op Nyangao en de stage.